Muziek is emotie! Je wil een bepaalde emoties overbrengen als je musiceert. Of het nu vreugde, verdriet, angst, woede, verbazing of afschuw is, je kunt het met een song overbrengen. Als je dat op een effectieve manier doet weet de luisteraar welke emotie jij met jouw song wil uiten. Maar wat is effectief? Wat is goed genoeg? Waarom krijg je informatie soms op de meest ongunstige momenten in je gedachten? Hoe kan het dat je lekker muziek aan het maken bent en in eens denkt dat je die laatste regel toch net niet lekker zong, of dat je er vast raar uitzag toen je dat blues-gezicht trok tijdens jouw gitaarsolo.
De twee hoeden
Als muzikant heb je twee verschillende ‘hoeden’. De ene hoed is de artiest en de andere hoed is de beoordelende innerlijke criticus. Deze laatste is dat stemmetje in je hoofd die telkens commentaar geeft op wat je doet. Je innerlijke Mart Smeets, zeg maar. Deze twee hoeden kun je tegelijk opzetten, maar het is beter ze af te wisselen op precies het juiste moment. Maar…..Wat zijn die juiste momenten dan?
De artiest-hoed
Wat is een artiest? Wat is het dat een artiest doet? Dat is creëren, toch? Een schilder maakt schilderijen en een muzikant maakt muziek. Ze zijn bezig iets te maken, te creëren. Maar ze maken niet zo maar iets. Ze maken emotie zintuiglijk op het schildersdoek of tijdens een optreden.
Emotie is iets dat vaak wordt weggestopt in onze wereld. Het is niet efficiënt en levert niks op in de zin van productie. Emotie wordt vaak gezien als negatief. Deze maatschappij is zo gefocust op produceren, geld verdienen, werken, werken, werken dat het voelen van emotie bijna een luxe is. Toch kiezen kunstenaars (en nog wel meer mensen) ervoor om zich bewust bezig te houden met het voelen en uiten van emotie. En daarmee het in lagen vertellen van een verhaal.
Emotie wil je aandacht voordat het gaat vloeien. Je kunt emotie heel goed wegstoppen, maar niet uitgummen. Je leeft in een wereld die heel cognitief is ingesteld en waar emotie een ondergesneeuwd kindje is. Daar moet je als kunstenaar mee overweg leren gaan.
Je zet de artiest-hoed op als je emotie wil voelen. Emotie houdt niet van jouw halve aandacht. Als je wordt afgeleid blokkeert de stroom van emotie en is de flow weg. Als je met je volle aandacht bij je emotie, je gevoel kunt zijn, kom je in de flow. Dan leef je echt “in het moment”.
Tijdens creatieve bezigheden wil je dus puur en alleen jouw artiest-hoed op. De hoed die je in contact brengt met je emotie, je gevoel. Alles is goed en alles mag. Creativiteit kent geen grenzen of comfort zone. En dat is heerlijk!
Zet dus je artiesten-hoed op als
- je gaat improviseren
- songwriten
- brainstormen
- muziek maken
- creatief bezig bent
De criticus-hoed
Is die andere hoed, de criticus-hoed, dan evil, slecht? Moet je daar niks mee willen? Nee! Ook deze hoed is heel nuttig. Deze hoed geeft oordelen, suggesties, twijfels, kritiek en laat je jouw comfort zone zien, het geeft verbeterpunten aan. Het is heel goed kritisch te zijn. Je kunt jezelf vragen stellen als: Is mijn song goed genoeg om gepubliceerd te worden, is de song überhaupt af? Is mijn spel goed? Is dit hoe ik wil dat het klinkt? Is dit iets dat ik wil uitbrengen of is dit voor mijn eigen plezier?
Je wordt hoe dan ook toch echt beoordeeld op je prestaties. Hoe beter iets is, hoe groter de beloning. Het liefst is de kwaliteit ook objectief meetbaar. Hoe meer je verkoopt hoe meer geld je verdient. Zo werkt het in de maatschappij en dat is de focus. Deze hoed wordt iedereen aangemeten. Iedereen leert te vertrouwen op deze hoed. Als je een cijfer 4 haalt is dat niet genoeg. Je moet beter presteren! Deze hoed helpt je daarbij. En dat is dus niet per se slecht! Het is een vorm van zelfbescherming, want stel je eens voor dat je alles naar buiten stuurt wat je maakt, wat gaat er dan met je gebeuren??
Download het e-book “3 Creatie Tips”
Ook als je aan het oefenen bent wil je deze hoed zo nu en dan opzetten. Zodra je merkt dat je met het oefenen telkens tegen dezelfde fout aanloopt, zet je deze hoed op. Hoe komt het dat het hier misgaat? Je gaat analyseren en ontdekken waar het fout gaat. Speel je te snel? Zing je met te weinig energie? De truc is om de stem van de criticus te observeren, met een houding van “goh, leuk dat je dat zegt.. ik zal er eens over nadenken”. Het is dus niet zomaar waar wat je hoort!!!
Deze hoed is heel hardnekkig. Het wil graag kritiek blijven leveren en daar kun je goed last van hebben als je muziek maakt, zingt of schrijft. Je zult iets moeten doen om het stemmetje van deze hoed, de innerlijke criticus, te laten zwijgen als het even niet zo nuttig is.
Je doet dat door je bewust ergens op te gaan concentreren. Met de strandstoel-opdracht heb je misschien gemerkt dat de muziek veel meer gaat leven als je zo aandacht luistert. Je legt de innerlijke criticus het zwijgen op door al je focus op iets anders te richten.
Zet je Criticus-hoed op als
- je wil weten wat je moet oefenen om beter te worden
- je je nieuwste song wil beoordelen/verbeteren
- je wil analyseren
- je wil beseffen waar je comfortzone is (zodat je er vervolgens ook uit kunt stappen!!!)
Als je de kracht van de beide hoeden gaat gebruiken zodat ze je helpen, zul je merken dat je grote stappen kunt zetten. De criticus-hoed werkt je niet meer tegen en de artiest-hoed krijgt meer ruimte.
Neem contact op, plaats een reactie als je ondersteuning wil bij het in evenwicht brengen van de hoeden.
klop helemaal.
in het hierboven beschreven , zet ik dus letterlijk mijn zwarte cowboy hoed op en dan ben ik de artiest met alle emotie.
naderhand gaat de hoed af wordt ik crittis en leer er van.
Goed idee om ook echt een hoed op te zetten! Wordt het heel duidelijk van. Bedankt voor de tip